Яқинлар билан жанжалллашиш, аслида, қийин синов – оёғингизда мустаµкам туролмай қоласиз, мувозанатни йўқотасиз, кучингиз қолмагандек бўлади. Аммо низоларнинг ижобий томони µам бор: муаммони англаб, уни µал қилишга йўл очади. Уришмай юришнинг ёмон тарафи эса – муаммолар µақида гапирмаслик натижасида кимнингдир сабр косаси тўлади-ю, «портлаш» юз беради . Қуйидаги тестни ечиб, эр-хотин орангиздаги муносабатлар қандай эканини билиб оласиз.
А) Қайнонангизни ишга соласиз. Гап орасида “Сиз нима дейсиз, ойижон?” деб қўясиз.
Б) Ўтган сафардагидек шу туфайли жанжаллашмайсиз.
В) Бир-икки илмоқли гаплар ташлаб турасиз.
Г) Индамай кутасиз, қани ким биринчи сукутни бузаркин?
А) Унга ёқимсиз савол бериб, қўққисдан хужум қиласиз.
Б) Бундай вазият сизга ёқмаса ҳам, суҳбатда иштирок этаверасиз.
В) “Овқатингиз совиб қолди, дадаси” деб гапини бўласиз.
Г) Четга чақириб, уни ўзини бундай тутаётгани сизга ёқмаётганини тушунтирасиз.
А) У фикрини ўзгартирмагунича таъана-надоматларни ёғдираверасиз.
Б) Хафа бўлиб, индамай, жомадонларни бўшатишга тушасиз.
В) Сафар бекор қилинишнинг асл сабабини сўрайсиз.
Г) Жаҳлингиз чиқиб, бир ҳафта давомида у билан гаплашмай юрасиз.
А) Ҳеч нарсага тегмайсиз, ўзи айбини тушуниб етмагунича кутасиз.
Б) Индамай ортидан йиғиштириб қўясиз. Кейинги сафар фаросатлироқ бўлишига умид қиласиз.
В) Эшикка қоғоз ёпиштириб, “Ортингиздан йиғиштириб қўйганингиз учун раҳмат” деб ёзиб қўясиз.
Г) Бошқа бундай ҳолат такрорланмаслиги учун жанжал кўтарасиз.
А) Жаврайверасиз, охири дўконга бориб, шу чойингизни олиб келиб беради.
Б) Майли деб, қаҳва ичиб қўя қоласиз.
В) Чой олиб келмаганини айтасиз.
Г) Кейинги сафар ўзингиз дўконга чиққанингизда атайлаб у ёқтирган ширинликни харид қилмайсиз.
А) Эртароқ келиб оласиз.
Б) Вақтига етиб келасиз.
В) Шароитга қараб.
Г) Кеч қоламан.
А) Ёрингизнинг айбини фош қилиш учун қўллашингиз мумкин.
Б) Йўқ, бундай ишни эплолмайсиз.
В) Фақат ўта зарур вазиятда.
Г) Албатта, тез-тез бу усулдан фойдаланасиз.
А)Шундай йўл тутуманки, эрим қайси фильмни томоша қилишни ўзи танлагандек бўлади.
Б) У кишим нима десалар, шу.
В) Кўпинча ўзингиз танлайсиз, баъзан бирга.
Г) Фақат ўзингизга ёққан фильмгагина борасиз.
А) Бу тортишувни ёрингизда анча пайт эслатиб юрасиз.
Б) Кайфтиянгиз тушиб, унинг қўнғироғи ёки СМСини кутасиз.
В) Ўзингиз СМС жўнаттасиз: майда-чуйдалар деб ёш болалар каби аразлашиб юрмайсиз.
Г) Ҳақлигингизни исботлашни давом эттирасиз.
А) Сиз ҳам унинг ҳар қадамини текширасиз.
Б) Бунинг нимаси ёмон?
В) Бу ҳолат кулгингизни келтиради.
Г) Асабингиз бузилади.
А) Бировларнининг кўзига ёмонкўринишдан.
Б) Ёлғиз қолишдан.
В) Мавҳумликдан.
Г) Ўзилигингизни йўқотишдан.
А) Хурсанд бўласиз: ҳамиша жуфтингизни ўзингиз гиж-гижлаб турасиз-да.
Б) Мавзуни ўзгартиришга ҳаракат қиласиз.
В) Олдиндан нимани билан тугашини биласиз.
Г) Бор кучингиз билан урушга тайёрлансиз. Ҳар доимгидек.
А) Унинг ҳам айбларини юзига соласиз.
Б) Ҳазилга буришга ҳакаракат қиласиз.
В) Муаммонинг моҳиятини тушунишга уринасиз.
Г) Қарши жангга ўтасиз.
А) «Сиз ҳамиша ҳақсиз, мен айбдорман!»
Б) “Илтимос, дадаси, келинг, уришмайлик!”
В) “Мен уришмаяпман, тушунтиряпман холос!”
Г) “Бу сизнинг айбингиз!”
А) Ҳеч тўғрисини гапира қолмайсиз, гапни айлантираверасиз.
Б) Тўполон чиқармасликка ҳаракат қиласиз.
В) Бу ҳақида гапиришдан чўчимайсиз: яхшиси, муаммони жойида ҳал қилган маъқул.
Г) Аввало ўз манфаатингизни ўйлайсиз.
А) Ташқи кўриниши, шинамлиги ва дизайни.
Б) Бўш жой бўлса кифоя.
В) Энг зўр таомини тотиб кўриш.
Г) Энг чиройли жойда ўтириб, энг тансиқ таомлардан тановул қилиш.
А) Узоқ вақт хафа бўлиб, бўлган воқеа ҳақида кўп ўйлайсиз.
Б) Таъбингиз хира бўлади: бир кунингиз барбод бўлди.
В) Ярашиш учун қадам ташлайсиз.
Г) Ўзингизни ҳақ деб ҳисоблайсиз.
А) «Келинг, шуни кейинроқ гаплашайлик.”
Б) “Хўп бўлади, дадаси.”
В) “Майли, борсак, бора қоламиз.”
Г) “Йўқ, олдиндан огоҳлантириб қўйиш керак эди.”
Қайси саволга кўпроқ тасдиқ билан жавоб берган бўлсангиз, шу жавобда жанжалларингиз сабабини топасиз.
Сиз жуфтингизни эсанкиратиб қўйиш пайида юрасиз ҳамиша. Балки бу сизга қизиқ туюлар, балки бунга бир ўйиндек қарарсиз. Ўзингиз низоли вазиятни келтириб чиқарасиз-да, кейин “нега мени бундай эзаверасиз? Мен сизга нима ёмонлик қилдим?” деб ҳайрон бўласиз. Сиз ҳар қандай ҳолатда ёрингизни уруш бошлаганликда айблаб, ўзингизни ночор қурбонга чиқара оласиз.
Оилангини ҳимоя қилиш, турмушингизни асраб қолиш мақсадида имкон қадар урушмасликка ҳаракат қиқласиз. Ўртангизда танглик юзага келганида ҳам, мавзуни ўзгартириб, хафа бўлганингизни билдирмайсиз. Эрингизнинг гапига қарши чиққандан кўра, унинг гапларига қўшилиб қўя қолиш сизга осонроқ. Келишмовчиликлар муносабатларингизга таъсир кўрсатиб, орангиздаги меҳр-муҳаббатни йўқ қилиб юборишидан чўчийсиз.
Аксарият ҳолларда сизни қийнаётган муаммони айтиб, муҳокама қилиб, уни ҳал қилишга ҳаракат қиласиз. Арзимаган нарсаларга уришмайсиз, майда-чуйдаларга хафа ҳам бўлавермайсиз. Жанжални ёқтирмаслигингиз аниқ, аммо улар ҳам баъзан керак бўлиб туришини унутманг.
Жанжал сиз учун мулоқотнинг оддий шакли бўлиб қолган, муносабатларингиз эса партизанлар урушини эслатади. Сиз ҳам, жуфтингиз ҳам, ўзингизни ҳақ деб билишингиз оқибатида келишмовиликлар келиб чқаеради. Ким дўконга чиқиб келади, қаерга дам олишга борамиз, таъмирлаш ишларини нимадан бошлаймиз – биргаликда қабул қилиниши керак бўлган барча қарорларнинг муокамаси ур-тўполон билан якунланади. Ҳеч нарсада ён босгингиз келмайди, ҳужум қилинишидан ҳимояланиб яшашга одатлангансиз.
